Toen wij dit jaar tijdens onze vakantie in Limburg waren, ontdekte zoals ik, ik eerder al schreef op de Keutenberg dat mijn remmen het nauwelijks deden. Het gevolg was dat ik bij de afdaling van deze kleine berg in Limburg, met een stijgingspercentage van 22%, van mijn fiets ben gesprongen en naar beneden ben gewandeld.
Misschien was het ook niet zo handig om rond te fietsen in het heuvelachtige landschap op een MTB, maar mijn trainingsmaatje had geen racefiets, vandaar. Het rondcrossen op een mountainbike pad in de polder is natuurlijk heel wat anders dan de heuvels in Limburg. Bovendien als Friezin die nog nooit in Limburg was geweest (ja echt, ik schaam me ook diep), had ik dit natuurlijk ook niet kunnen voorzien.
Elke afdaling werd mijn remvermogen slechter, iets waar ik als regelmatige fietser maar slecht tegen kan.
Ik begreep er dan ook niks van, voor vertrek had ik alles nog schoongemaakt en nagekeken.
Nadat het na een afdaling op een normaal fietspad weer bijna mis ging, besloot ik dat mijn fiets echt naar een fietsenmaker moest. Zo gezegd, zo gedaan.
Ik moest nog een paar kilometer fietsen, maar werd helemaal blij het het aanschouwen van een fietsenzaak met werkplaats. Het was een indrukwekkende fietsenzaak in Gulpen waarbij ik wel een vertrouwd gevoel kreeg.
Vol goede moed liep ik naar binnen om te vragen of iemand misschien even naar mijn fiets kon kijken omdat mijn remmen het niet goed deden.
Een man achter de balie sprong omhoog en liep met me mee naar buiten.
Hij bekijkt mijn fiets en fronst…. “Decathlon zeker?”.
Ik knik… “hmmm” denk ik “foute boel”
Hij kijkt nog eens. “Tja” zegt’ie, goedkoop fietsje, t’is troep en ook nog schrijfremmetjes”
“oooo… dus je kunt hem niet maken?” vraag ik nog.
“Nee”, zegt’ie, t’is goedkope rommel, maar ik kan er een doekje over halen”.
Ik blijf perplex achter, hoe aardig hij eerst ook deed, des te neerbuigender kwam hij nu over.
Met een doek komt hij naar buiten, en begint de schijf van mijn achterste remmen te poetsen.
Ik was compleet stil geslagen omdat ik zo respectloos werd behandeld, alsof mijn fiets van de vuilstort kwam of zo, terwijl deze nog relatief nieuw is en ik deze bovendien voor mijn verjaardag heb gekregen, en ik er zo ontzettend blij en zuinig mee ben!
Uit fatsoen vraag ik nog wat het kost, en gelukkig hoef ik niks te betalen, want ja, dan zou ik ontploft zijn.
Terwijl wij verder fietsen, blijkt dat mijn remmen het weer doen.
Het probleem van mijn remmen was dus niet “het goedkope fietsje”, maar gewoon MOI.
Ik was bij invetten van mijn ketting na het schoonmaken iets te enthousiast geweest, waardoor het vet op de schijf was gekomen. Hierdoor was het gaan slippen door de olie. Dat was alles!
Gelukkig weet ik hoe ik dit probleem voortaan kan voorkomen.
Mocht het per ongeluk, door mijn enthousiasme, nogmaals gebeuren, dan kan ik het tenminste zelf repareren!