Het was de dag dat mijn opa en oma hun 50-jarige huwelijksfeest hielden.
De hele familie was uitgenodigd en het was een groot feest in het verzorgingstehuis waar ze woonden.
Samen met mijn zusje waren wij de drukte van de familie ontvlucht, wij waren aan het spelen op de gang.
“Kom eens!!” riep mijn zusje. Ze stond te kijken naar een kastje in de muur net boven de leuning die in de gang van het verzorgingstehuis.
Ik rende naar haar toe. “Wat is dat?” vroeg ik haar.
Allebei hebben wij dat kleine kastje aan de muur nog niet eerder gezien.”
“Hoe moet ik dat weten?” roept mijn zusje.
Samen keken wij naar dat rode kastje. “Kijk”, zeg ik, “er zit een knop in!”
Mijn zusje prikt met de vinger. “Huuuuu, er zit een glas voor”. Verbaasd kijken wij allebei naar dat kastje met die knop er in. “Wat zou dat zijn?” vraag ik nogmaals.
Mijn zusje raakt geïrriteerd. “Hoe moet ik dat nu weten? Jij bent al vijf en kan lezen, ik nog niet”.
Ze prikt met de vinger richting de rode knop.
Ik kijk nog eens beter, en ja daar staat inderdaad iets geschreven. Trots als ik was, durfde ik niet echt toe te geven dat ik helemaal nog niet zo goed kon lezen. .
Ik probeer te lezen…..
“Ik weet het!!” roep ik.
Ik lees de twee woorden die ik WEL kan lezen voor: “hier duwen”.
Mijn zusje probeert te drukken, maar het glaasje zit er voor.
“Lukt het jou?” vraagt ze mij? Ik probeer eerst voorzichtig met de wijsvinger, maar het lukt niet. Dan probeer ik uit alle macht met de duim ter hoogte van de knop te duwen.
Pats!!!
Het glaasje breek en mijn duim vliegt op de knop……
Op hetzelfde moment klinkt plotseling een verschrikkelijk lawaai. Een sirene klinkt door de hele afdeling van het verzorgingstehuis.
Het personeel verschrikt rent alle kanten op, er komt van alle kanten verzorgend personeel aangerend. Wij rennen naar de zaal waar het feest gegeven wordt en waar mijn ouders zitten. Alle mensen worden in rap tempo door de deuren naar buiten geleid, en mijn moeder duwt ons ook richting tuin van het verzorgingstehuis. Mensen in bedden, mensen in rolstoelen, iedereen moet er aan geloven. De mensen die wat slechter kunnen lopen, worden geholpen. In no time staan hele afdelingen in de tuin terwijl de sirene door giert, er heerst chaos en paniek.
Terwijl de hele vleugel is ontruimd, komt de brandweer met loeiende sirenes aangereden.
Na een poosje wordt het ons duidelijk dat dit het brandalarm was.
Het was voor iedereen een raadsel hoe het is afgegaan.
Het duurde ook even voor ik door had dat dit het gevolg was van de rare rode knop.
Toen ik jaren later in de gang het knopje bekeek werd de afbeelding van het vuurtje ook duidelijk, bovendien zag ik wat er nog meer geschreven stond…..
“Bij brand, hier duwen”
Het mysterie van de rode knop.