Het is vlak voor de feestdagen en dus druk in de winkel.
Bij de kassa ontstaat een rij. Eén dame is luidruchtig aan het telefoneren, en ongevraagd is iedereen gedwongen mee te luisteren naar de zaken die besproken moeten worden en niet kunnen wachten.
Eenmaal bij de kassa aangekomen zet de vrouw de producten op de toonbank. Met een hand in de tas op zoek naar de portemonee, terwijl ze met de andere hand de telefoon stevig bij het oor houdt om het gesprek boven alles gaande te houden.
De verkoopster noemt het bedrag, maar de vrouw blijft in gesprek. Ze kijkt op, wijst met een vinger priemend naar de producten “het is een cadeau, pak je het even voor me in”, vervolgens gaat ze doodleuk verder met het gesprek terwijl ze de rug naar de toonbank keert
Dan kijkt de verkoopster naar de lange rij.
Met een lichte lach op het gezicht zet ze de producten aan de kant.
Ze kijkt naar de volgende klant en zegt “kan ik u helpen mevrouw? De dame voor u is druk in gesprek”.
Het wordt een moment doodstil……..
Dan klinkt er een gelach in de winkel. De bellende dame kijkt over haar schouder. Haar mond valt open …… Haar producten staan onaangeroerd op de toonbank en haar verkoopster is rustig bezig de volgende klant te helpen.
“Eén moment” mompelt ze in de telefoon….
Dan vraagt ze waarom de producten niet ingepakt worden, zoals ze vriendelijk had gevraagd.
De verkoopster haalt haar wenkbrauw op….
“mevrouw, uit respect voor uw privacy , leek het me beter eerst de andere klanten te helpen terwijl u stond te bellen”. De vrouw verschoot van kleur. Ze verbrak het telefoongesprek, zei zachtjes sorry.