Inmiddels niet meer op Ameland, maar afgedaald naar Zuid Limburg.
Via Airb&b zijn wij terecht gekomen in Schin op Geul.
Al voordat wij hier waren, vond Eddy dat wij minimaal de Keutenberg moesten befietsen en hardlopen. Ik vind het allemaal prima: als het lukt, dan lukt het, en als het niet lukt, jammer dan.
Ik fiets regelmatig, dus maak ik mij niet zoveel zorgen.
Eenmaal aangekomen op de plek van bestemming waar we een paar dagen zouden blijven, werden al vrij snel onze fietsen gepakt om de omgeving te verkennen.
En daar gaan wij dan, als rasechte Drent en ondergetekende als rasechte Friezin, op de fiets door Limburg.
Aan het begin van het beklimmen van de Keutenberg, vloog direct al de ketting van de fiets van Eddy. Aangezien ik vaker onderweg ben op de fiets, zou ik het ketting er wel even heel handig op zetten.
Mislukt! Dat had ik niet te snel moeten roepen.
Er was zo hard doorgetrapt dat de ketting moervast tussen de tandwielen zat.
Het gevolg was dat Eddy op mijn kleine S maat MTB terug naar de auto fietste om een schroevendraaier op te halen.
Intussen stond ik tijdens het wachten maar wat te fotograferen.
Al vrij snel kwam er een groepje wandelaars gezellig keuvelend afdalend van de Keuterberg.
Ik zag de verbazing; ondergetekende rond rennend met een camera en een XL moutainbike op de kop.
Het duurde dan ook geen minuut tot een van de mensen zich over het probleem klemvaste ketting boog.
De man bleek fietsenmaker te zijn. In no time had hij de vastgeklemde ketting los, en de rem werd ook nog even bijgesteld.
Na zo’n 10 minuten kwam Eddy met schroevendraaier en hamer op een veel klein S-fietsje (de mijne dus) omhoog ploeteren.
Na deze valse start begonnen wij de klim van de Keutenberg. Ik zal je vertellen, dat viel toch vies tegen. Ik ben als Friezin hier en daar een terp of brug gewend, maar dit was wel even anders. De Drent ging voorop, en ik met tong op de schoenen er achteraan.
Uiteindelijk zijn wij boven aangekomen.
Eenmaal boven hadden wij een schitterend uitzicht, wat een prachtige omgeving!
Op naar de afdaling.
En als je dan denkt dat je het hebt gehad?
NOT, mijn remmen deden het nauwelijks, vooral de achterste.
En dat is dan toch echt de belangrijkste.
Snel ben ik van de fiets gesprongen, ik durfde die steile afdaling niet aan met slechte remmen en ben naar beneden gewandeld. In dit geval vloog de Drent als een jonge God op zijn MTB (met goed afgestelde remmen) naar beneden.
Uiteindelijk zijn wij op het terras beland en hebben wij een welverdiend drankje genomen!
(De grote vraag is of wij deze Keuterberg als hardlopers ook nog rennend gaan doen?)